Κίσσα - Copsychus sechellarumΟι μάχες για την αναπαραγωγική υπεροχή μεταξύ ατόμων ενός είδους απειλούμενου με εξαφάνιση, μπορούν να περιορίσουν σημαντικά τα ποσοστά αποκατάστασης του πληθυσμού σύμφωνα με μελέτη που μέτρησε τα αποτελέσματα του ανταγωνισμού στη διατήρηση του είδους

Κίσσα - Copsychus sechellarumΟι μάχες για την αναπαραγωγική υπεροχή μεταξύ ατόμων ενός είδους απειλούμενου με εξαφάνιση, μπορούν να περιορίσουν σημαντικά τα ποσοστά αποκατάστασης του πληθυσμού σύμφωνα με μελέτη που μέτρησε τα αποτελέσματα του ανταγωνισμού στη διατήρηση του είδους. Η έρευνα προτείνει πως μερικές πρακτικές πτυχές επιβίωσης, όπως η συμπληρωματική σίτιση των απειλούμενων ειδών, πρέπει να επαναξιολογηθούν λαμβάνοντας υπόψη αυτήν την επίδραση. Ο αγώνας για αναπαραγωγή ευνοεί περισσότερο τα άτομα παρά τις ομάδες και μερικές φορές επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα στον συνολικό πληθυσμό. Όμως "το αποτέλεσμα αυτής της μάχης στις προσπάθειες να διατηρηθούν ολόκληροι οι πληθυσμοί, δεν είχε ερευνηθεί μέχρι τώρα", σύμφωνα με τον επικεφαλή της έρευνας Andrés López-Sepulcre από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Η ερευνητική του ομάδα βασίστηκε στην ανάλυση της κίσσας των Σεϋχέλλων (Copsychus sechellarum), η οποία το 1988 θεωρήθηκε ένα από τα παγκοσμίως απειλούμενα με εξαφάνιση πτηνά. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο ανταγωνισμός για την αναπαραγωγή επιβράδυνε κατά 33% την επανάκαμψη των πτηνών από την κατάσταση "απειλούμενα".

Το συμπέρασμα προέκυψε από τη λεπτομερή μοντελοποίηση της αύξησης του πληθυσμού σε υπολογιστικό περιβάλλον, σε δύο διαφορετικά σενάρια. Ένα σενάριο ελέγχου μιμήθηκε την αύξηση σε πραγματικές συνθήκες σύγκρουσης ενώ το εναλλακτικό σενάριο μοντελοποίησε την πληθυσμιακή αύξηση σε ένα περιβάλλον χωρίς συγκρούσεις. Οι επιστήμονες είχαν αρκετά δεδομένα των πτηνών: κάθε άτομο του πληθυσμού είχε ελεγχθεί μεταξύ 1988 και 2004, συμπεριλαμβανομένων δεδομένων συμπεριφορών ζευγαρώματος που επιτρέπουν την ακριβή μοντελοποίηση. Πράγματι, η προσομοίωση ελέγχου πρόβλεψε σωστά το πραγματικά παρατηρηθέν ποσοστό αύξησης του πληθυσμού, με τα πουλιά να υποβιβάζονται στην κατάσταση "οριακά απειλούμενα" μετά από 11 χρόνια. Αλλά, στο χωρίς συγκρούσεις σενάριο, τα μοντέλα έδειξαν πως ο πληθυσμός θα είχε φθάσει σε εκείνο το καλύτερο επίπεδο 32 μήνες νωρίτερα. Τα συμπεράσματα της έρευνας δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Animal Ecology (Reproductive conflict delays the recovery of an endangered social species).

Οι μη αναπαραγωγικές ομάδες θεωρείται γενικά πως ωφελούν τους πληθυσμούς αναλαμβάνοντας τη σίτιση άλλων νεοσσών. Όμως η Hanna Kokko του πανεπιστημίου του Ελσίνκι, μέλος της ερευνητικής ομάδας αναφέρει πως "ενώ η παρουσία των υποδεέστερων πτηνών βοηθά με κάποιους τρόπους, η γενική επίπτωση τους στις προσομοιώσεις ήταν αρνητική. Οι κίσσες ζουν σε ομάδες 2 - 10 ατόμων, με ένα κυρίαρχο ζευγάρι αναπαραγωγής και συχνά παρατηρούνται μάχες μέσα στην περιοχή αναπαραγωγής της ομάδας με τα κατώτερα άτομα να προσπαθούν να ανατρέψουν το κυρίαρχο ζευγάρι. Η παρουσία υποδεέστερων του ίδιου φύλου παράλληλα με τα κυρίαρχα άτομα σημαίνει περισσότερες μάχες, λιγότερη τροφή και διαρκείς εναλλαγές στην κυριαρχία μέσα στην περιοχή τους. Θα μπορούσατε να πείτε ότι αυτό δεν πειράζει επειδή όταν δεν αναπαράγεται ένα ζευγάρι θα μπορέσει κάποιο άλλο. Όμως τα πουλιά αυτά χρειάζονται χρόνο προτού καθιερωθεί η κυριαρχία του νέου ζευγαριού μετά από την πάλη με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η αναπαραγωγή. Διαπιστώσαμε ότι χρειάστηκαν 33% περισσότερο χρόνο για να ανακάμψουν - θα μπορούσατε να πείτε πως είναι μια αύξηση 33% στο ποσοστό εξαφάνισης", καταλήγει. Η ανάλυση επιδεικνύει πόσο σημαντικό είναι να ελεγχθεί και να γίνει κατανοητή η συμπεριφοριστική οικολογία του είδους που αποτελεί το αντικείμενο της διατήρησης. Η κατανόηση αυτών των συμπεριφορών θα μπορούσε να βελτιώσει τις τεχνικές διαχείρισης και συντήρησης. Παραδείγματος χάριν, μερικές διαχειριστικές μέθοδοι, όπως η συμπληρωματική σίτιση, θα μπορούσαν να αυξήσουν τη σύγκρουση μέσα στην περιοχή αναπαραγωγής, παρακωλύοντας κατά συνέπεια τα ποσοστά αποκατάστασης.