Υπάρχουν καλοί και κακοί πατέρες, φυσικοί και πατριοί, άλλοι που βρίσκονται συνεχώς δίπλα στα παιδιά τους και άλλοι που απουσιάζουν, κάποιοι είναι χορηγοί σπέρματος ενώ άλλοι θετοί, αλλά ο καθένας έχει μόνο ένα βιολογικό πατέρα
Υπάρχουν καλοί και κακοί πατέρες, φυσικοί και πατριοί, άλλοι που βρίσκονται συνεχώς δίπλα στα παιδιά τους και άλλοι που απουσιάζουν, κάποιοι είναι χορηγοί σπέρματος ενώ άλλοι θετοί, αλλά ο καθένας έχει μόνο ένα βιολογικό πατέρα. Όμως σύμφωνα με μία ομάδα ανθρωπολόγων που μελετούν τους πολιτισμούς της νότιας Αμερικής, υπάρχει και η δϊαιρετή πατρότητα. Δϊαιρετή πατρότητα σημαίνει ότι περισσότεροι, του ενός, πατέρες μπορούν να συμβάλουν στο γενετικό υλικό του παιδιού. Στην ουσία πρόκειται για την ιδέα σύμφωνα με την οποία όλα τα άτομα που κοιμούνται με τη μητέρα του παιδιού μπορούν να συμβάλουν στα βιολογικά υλικά του παιδιού, και επομένως να μοιραστούν την πατρική ευθύνη.
Στη δυτική σκέψη, η μοναδικότητα της πατρότητας είναι ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο και στηρίζεται στην παρατήρηση ότι χρειάζεται ένα και μοναδικό σπερματοζωάριο για να γονιμοποιηθεί ένα ωάριο. "Αυτές οι αντιλήψεις για την ανθρώπινη φύση, τίθενται υπό αμφισβήτηση στα πλαίσια πολυετών εθνογραφικών ερευνών μεταξύ λαών στα πεδινά της νότιας Αμερικής", λένε οι Dr. Stephen Beckerman, επίκουρος καθηγητής ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο Penn State και ο Dr. Paul Valentine, του πανεπιστημίου East London. Στο καθιερωμένο πρότυπο άνδρας-γυναίκα, ο άνδρας παρέχει τρόφιμα και στέγη για τη γυναίκα και τα παιδιά της, εφόσον βεβαιωθεί πως τα παιδιά είναι δικά του. Εντούτοις, στους νοτιοαμερικάνικους πολιτισμούς όπως οι Bari, Tapirape και Ache, πολλοί πατεράδες αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα ίδια παιδιά, μερικές φορές προς όφελος των παιδιών και των μητέρων. Μεταξύ μερικών ομάδων, θεωρείται μάλιστα ότι περισσότεροι από ένας άνδρας ή τουλάχιστον περισσότερες από μια γονιμοποιήσεις απαιτούνται για να δημιουργηθεί το έμβρυο.
"Η ιδέα της δϊαιρετής πατρότητας εμφανίζεται έντονα σε μία ήπειρο και μάλιστα σε πολύ διαφορετικούς, πολιτισμικά, πληθυσμούς, χιλιετίες πριν", λέει ο Beckerman. Σε μερικές από αυτές τις κοινωνίες σχεδόν όλα τα παιδιά έχουν πολλούς πατεράδες, ενώ σε κάποιες άλλες γίνεται αποδεκτή η ιδέα της δϊαιρετής πατρότητας, αλλά το παιδί έχει μόνο έναν πατέρα. Μεταξύ των Bari της Βενεζουέλας, μερικές γυναίκες έρχονται σε σεξουαλική επαφή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι εραστές αργότερα αναφέρονται ως δευτερεύοντες πατέρες. Σε αυτήν την περίπτωση "η ύπαρξη ενός δευτερεύοντα πατέρα αυξάνει την πιθανότητα ότι μια εγκυμοσύνη θα φέρει τελικά στον κόσμο ένα υγιές άτομο των Bari", λέει o Beckerman. H πολιτιστική προσέγγιση της μοναδικής ή δϊαιρετής πατρότητας, αναδεικνύει τον ανταγωνισμό για την οικειοποίηση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων, ανδρών και γυναικών καθώς επίσης και τα πρότυπα κονωνικής δομής.
Στις μικρές φυτοκομικές κοινωνίες, που είναι υπέρμαχοι της ισονομίας, τα αναπαραγωγικά ενδιαφέροντα των γυναικών εξυπηρετούνται καλύτερα εάν η επιλογή συντρόφων είναι μη-δεσμευτική, εάν υπάρχουν εναλλακτικές μητέρες και πατέρες. Τα αναπαραγωγικά ενδιαφέροντα των ανδρών εξυπηρετούνται καλύτερα, εάν υπάρχει αρσενικός έλεγχος της θηλυκής σεξουαλικής συμπεριφοράς. Για να το πετύχουν, οι άνδρες πρέπει να επιλέξουν τις συζύγους, να απαγορεύσουν τη θηλυκή επιπολαιότητα και την ύπαρξη εναλλακτικών γυναικών ή ανδρών. Είναι προφανές ότι κανένα φύλο δεν μπορεί να κερδίσει πλήρως σε αυτό τον ανταγωνισμό", λέει ο Beckerman. Στους πολιτισμούς όπου οι γυναίκες επιλέγουν τους συντρόφους τους, έχουν ταυτόχρονα και την σεξουαλική ελευθερία οπότε η δϊαιρετή πατρότητα γίνεται αποδεκτή. Στις κοινωνίες όπου η σεξουαλική δραστηριότητα των γυναικών ελέγχεται από τους άνδρες, ο γάμος είναι αποκλειστικός και η αρσενική σεξουαλική ζηλοτυπία είναι μία μόνιμη απειλή.
