Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν ζήσει την εμπειρία να βρίσκονται εκτός σώματος και να βλέπουν από ψηλά τον εαυτό τους. Πολλοί κυρίως ασθενείς περιέγραψαν την εμπειρία σαν να έβλεπαν τον εαυτό τους από κάποιο ύψος, να βρίσκεται ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Πρόσθετη διέγερση προκάλεσε στους ασθενείς να αισθανθούν ότι τα χέρια τους και τα πόδια τους κινούνται προς το σώμα τους, ακόμα και αν ολόκληρο το σώμα τους ήταν σταθερό.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν ζήσει την εμπειρία να βρίσκονται εκτός σώματος και να βλέπουν από ψηλά τον εαυτό τους. Πολλοί κυρίως ασθενείς περιέγραψαν την εμπειρία σαν να έβλεπαν τον εαυτό τους από κάποιο ύψος, να βρίσκεται ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Πρόσθετη διέγερση προκάλεσε στους ασθενείς να αισθανθούν ότι τα χέρια τους και τα πόδια τους κινούνται προς το σώμα τους, ακόμα και αν ολόκληρο το σώμα τους ήταν σταθερό.
Η εμπειρία, εντούτοις, ήταν παροδική και εξαφανίστηκε όταν οι ασθενείς προσπάθησαν να διαπιστώσουν την παραίσθηση. Τρέλα και αυτό. Άραγε μόνο σε ασθενείς; Στους μη ασθενείς αν έχει παρατηρηθεί κάτι τέτοιο ήταν στην ώρα του ύπνου; Η λίγο πριν κοιμηθούν; Φαντάζομαι ότι για να νιώσουν κάτι τέτοιο θα πρέπει το σώμα τους να έχει χαλαρώσει υπερβολικά. Θα ήθελα να το ζήσω (χωρίς συνέπειες βέβαια). Οι τρεις αυτές, καθώς και πολλές άλλες καταχωρήσεις στο διαδίκτυο, αποτελούν κίνητρο για να ασχοληθούμε με κάπως περισσότερη προσοχή με αυτά τα φαινόμενα που περιγράφονται ως μεταθανάτιες, ή παραθανάτιες είτε και περιθανάτιες εμπειρίες! Κατ’ αρχήν, αναφορικά με αυτούς τους όρους που χρησιμοποιήθηκαν από διαφόρους για την περιγραφή αυτών των φαινομένων έχω να παρατηρήσω ότι ο χαρακτηρισμός τους ως μεταθανάτιων εμπειριών δεν δικαιολογείται, είναι δε και παραπλανητικός, καθόσον οι εμπειρίες αυτές ΔΕΝ είναι καθόλου μεταθανάτιες (!) γιατί απλούστατα τα άτομα που έχουν αυτού του είδους τις εμπειρίες εξακολουθούν να ζουν και να τις διηγούνται!! Συνεπώς οι εμπειρίες τους ΔΕΝ είναι μεταθανάτιες! Οσον αφορά τους άλλους δυο χαρακτηρισμούς πρακτικά δεν νομίζω ότι υπάρχει μεταξύ τους ουσιαστική διαφορά. Και στις δυο περιπτώσεις υποδηλώνουν φαινόμενα που μπορεί να συνοδεύουν εμπειρίες ενός ατόμου που βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου, τον οποίο τελικά αποφεύγει είτε αυτόματα, χωρίς καμιά ιατρική είτε άλλη επέμβαση, είτε και με επιτυχή σωστική ιατρική επέμβαση ανάνηψης.
Οι εμπειρίες αυτές φαίνεται ότι είναι υπαρκτές αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα τις θεωρήσουμε ότι δημιουργούνται με τον ίδιο μηχανισμό που παράγονται και τα όνειρα! Το περίεργο όμως είναι ότι η λέξη "όνειρο" σε ένα βιβλίο των 300 περίπου σελίδων ΔΕΝ αναφέρεται ούτε μια φορά από κάποιον συγγραφέα, ο οποίος επιχειρεί περιγραφή των φαινομένων αυτών, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για …επιτυχημένο ψυχίατρο!! Η συνηθέστερη λοιπόν "εμπειρία" αυτού του είδους υποτίθεται ότι συνίσταται στο ότι το άτομο έχει την εντύπωση ότι βρίσκεται μέσα σε μια σκοτεινή σήραγγα στο ένα άκρο της οποίας υπάρχει το φωτεινό στόμιο αυτής της σήραγγας! Στις περισσότερες περιπτώσεις το "όραμα" περιορίζεται σ’ αυτά τα πλαίσια. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που το άτομο διέρχεται μέσα από το φωτεινό στόμιο της σήραγγας και ξαφνικά βρίσκεται μέσα σε ένα ονειρεμένο περιβάλλον με πολλά και πολύχρωμα άνθη, πίδακες και καταρράκτες με κρυστάλλινο νερό, πισίνες, κλπ. Επίσης δεν είναι σπάνιες και οι περιπτώσεις κατά τις οποίες αυτό το άτομο συναντά μέσα στο περιβάλλον αυτό ένα είτε και περισσότερα προσφιλή του πρόσωπα που υποτίθεται ότι έχουν πεθάνει πρόσφατα είτε και από παλιά, και τα οποία άτομα τον καλωσορίζουν στον «άλλο αυτό κόσμο» στον οποίο και έχει φτάσει, διερχόμενος μέσα από τη σκοτεινή σήραγγα!
Πατήστε εδώ, για να κατεβάσετε σε μορφή κειμένου (.doc) ολόκληρο το άρθρο