Άνθρωποι με προβληματικό αμφιβληστροειδή χιτώνα, θα μπορούσαν να αποφύγουν την τύφλωση χρησιμοποιώντας μαγνητικά υγρά. Αμερικανοί ερευνητές επεξεργάζονται τα υγρά τα οποία λένε ότι θα μπορούσαν να εισαγάγουν στο μάτι για να επιδιορθώσουν τον σκισμένο ή αποκολλημένο αμφιβληστροειδή
Άνθρωποι με προβληματικό αμφιβληστροειδή χιτώνα, θα μπορούσαν να αποφύγουν την τύφλωση χρησιμοποιώντας μαγνητικά υγρά. Αμερικανοί ερευνητές επεξεργάζονται τα υγρά τα οποία λένε ότι θα μπορούσαν να εισαγάγουν στο μάτι για να επιδιορθώσουν τον σκισμένο ή αποκολλημένο αμφιβληστροειδή. Ωστόσο, σύμφωνα με έναν άλλο ειδικό, η τεχνική αυτή δεν θα ήταν χρήσιμη σε ανθρώπους.
Ο αμφιβληστροειδής είναι ένα λεπτό, φωτοευαίσθητο στρώμα ιστού που βρίσκεται στο πίσω μέρος του ματιού. Εάν αποκολληθεί ή σχιστεί λόγω τραυματισμού ή ασθένειας, η όραση διαταράσσεται. Αν η βλάβη δεν επιδιορθωθεί, τότε αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε τύφλωση. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι κάθε χρόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο ένα στα 10.000 άτομα υποφέρει από αποκόλληση αμφιβληστροειδούς. Προς το παρόν χρησιμοποιείται υγρό σιλικόνης για να επαναφέρει τον αμφιβληστροειδή στη θέση του, αλλά οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι μια μαγνητική εκδοχή θα ήταν προτιμότερη για την επίλυση του προβλήματος. Προσθέτουν επίσης ότι η μέθοδος αυτή θα ήταν πιο ακριβής, επειδή θα επέτρεπε την κίνηση του υγρού και, με την χρήση ενός μαγνήτη, αυτό θα μπορούσε να κατευθυνθεί προς περιοχές του ματιού, που είναι δύσκολο να προσεγγιστούν με άλλο τρόπο. Μέχρι στιγμής, οι δοκιμές έχουν γίνει στο εργαστήριο, αλλά η ερευνητική ομάδα από το Virginia Tech, που ασχολείται με την επεξεργασία του υλικού εδώ και 10 χρόνια, ελπίζει να διεξάγει μελέτες χρησιμοποιώντας ζώα τον επόμενο χρόνο, και πολύ σύντομα μετά από αυτό, να κάνει μελέτες και στον άνθρωπο.
Στην τεχνική αυτή, μικροσκοπικά μόρια κοβαλτίου ή μαγνητίτη, αναμιγνύονται σε ένα υγρό που έχει βάση του τη σιλικόνη, και εκτίθεται σε ένα εξωτερικό μαγνητικό πεδίο. Το κοβάλτιο μπορεί να γίνει τοξικό, και έτσι η ερευνητική ομάδα προτιμά στον μαγνητίτη αντί γι' αυτό. Επίσης ψάχνουν τρόπους για να εξασφαλίσουν ότι τα μόρια στα υγρά δεν θα χάσουν τη μαγνητική τους ιδιότητα με τον καιρό, ώστε να μπορούν να εμφυτευτούν μόνιμα. Ο οφθαλμίατρος Dr. J. P. Dailey, που είχε την ιδέα της χρησιμοποίησης των μαγνητικών υγρών, δήλωσε ότι, αν λειτουργήσει η μέθοδος, αυτό θα αποτελούσε μέγιστη καινοτομία στον τρόπο με τον οποίο γίνεται η αποκατάσταση της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς.
Η Judy Riffle, καθηγήτρια χημείας στο Virginia Tech, χρησιμοποίησε τη νανοτεχνολογία για να αναπτύξει τα μαγνητικά υγρά. Ισχυρίζεται ότι η δουλειά της θα μπορούσε να οδηγήσει στη χρησιμοποίηση των μαγνητικών υγρών και σε άλλες ιατρικές εφαρμογές όπως η στόχευση φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στη χημειοθεραπεία. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί χρησιμοποιώντας έναν μαγνήτη έξω από το σώμα, ο οποίο θα κατευθύνει τα φάρμακα σε δυσπρόσιτες περιοχές με όγκο, όπως στον πνεύμονα, στον προστάτη ή στον εγκέφαλο. Η ερευνητική ομάδα έχει κατοχυρώσει τα αποκλειστικά δικαιώματα της ιδέας αυτής.
Ο Paul Sullivan, χειρουργός στο Moorfields Eye Hospital, διατηρεί κάποιες επιφυλάξεις ως προς το τι πλεονεκτήματα θα έχει η εν λόγω τεχνική συγκριτικά με τις ήδη υπάρχουσες. Επίσης, εκφράζει ανησυχίες ως προς το πόσο βιοσυμβατό θα είναι το υλικό. Οι περισσότερες σιλικόνες είναι επιρρεπείς σε ένα φαινόμενο που λέγεται γαλακτοματοποίηση, το οποίο περιορίζει την χρησιμότητά τους. Προσθέτει, μάλιστα, ότι έχουν γίνει μόνο βραχυπρόθεσμες μελέτες για να ελέγξουν την επίδραση της σιλικόνης στο μάτι, ενώ αντίθετα τα τοξικά αποτελέσματά της θα μπορούσαν να εκδηλωθούν μετά από χρόνια. Ακόμη η κίνηση του ματιού θα μπορούσε να σπάσει τη φυσαλίδα του υγρού σε μικρότερα κομμάτια. Τέλοςν, θεωρεί ότι η θεραπεία είναι μάλλον απίθανο να φανεί χρήσιμη για τους ανθρώπους.
Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάστηκαν σε μια ημερίδα της American Chemical Society.
