H θεραπεία υποκατάστασης ορμονών, γίνεται με τη λήψη οιστρογόνων ή οιστρογόνων σε συνδυασμό με προγεστερόνη και είναι διαθέσιμη μόνο με ιατρική συνταγή. Χορηγείται γενικά για να ανακουφίσει τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης (όπως οι διαταραχές ύπνου, κολπική ξηρότητα ασταθής διάθεση, και ουρικά συμπτώματα)
H θεραπεία υποκατάστασης ορμονών, γίνεται με τη λήψη οιστρογόνων ή οιστρογόνων σε συνδυασμό με προγεστερόνη και είναι διαθέσιμη μόνο με ιατρική συνταγή. Χορηγείται γενικά για να ανακουφίσει τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης (όπως οι διαταραχές ύπνου, κολπική ξηρότητα, ασταθής διάθεση, και ουρικά συμπτώματα), να μειώσει τον κίνδυνο της οστεοπόρωσης και σχετικών καταγμάτων, και να μειώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακής πάθησης. Υπάρχουν κάποια στοιχεία ότι μπορούν επίσης να ειναι χρήσιμα στην πρόληψη της ασθένειας του Alzheimer και του καρκίνου του παχέος εντέρου.
Δύο πρόσφατα δημοσιευμένες μελέτες εξέτασαν τον κίδυνο για εμφάνιση καρκίνου του μαστού σε γυναίκες που ήταν σε διάφορες θεραπευτικές αγωγές υποκατάστασης ορμονών κάνοντας συγκρίσεις με γυναίκες που δεν έπαιρναν το οιστρογόνο. Αυτές οι μελέτες δείχνουν έναν ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο για τον καρκίνο του μαστού σε μερικές υποομάδες γυναικών στη συνδυασμένη θεραπεία οιστρογόνου/προγεστερόνης, σε σχέση με τις γυναίκες που παίρνουν σκέτο το οιστρογόνο.
Η έρευνα που παρουσιάστηκε στις 26 Ιανουαρίου 2000 από τον Schairer και τους συνεργάτες του στην επιστημονική επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης (JAMA) σύγκρινε τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού σε πάνω από 46.000 γυναίκες που πέρασαν από συνέντευξη μεταξύ του 1973 και του 1995, και προσδιορίστηκαν 2.082 περιπτώσεις του καρκίνου του μαστού. Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που είχαν χρησιμοποιήσει την θεραπεία υποκατάστασης ορμονών, για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα, στα τέσσερα έτη πριν από τη διάγνωση του καρκίνου, είχαν έναν υψηλότερο κινδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού από τις γυναίκες που δεν είχαν χρησιμοποιήσει τη θεραπεία αυτή. Αυτός ο κίνδυνος ήταν ακόμα υψηλότερος στις γυναίκες με συνδυασμένη θεραπεία οιστρογόνων/προγεστερόνης απ'ό,τι στις γυναίκες που χρησιμοποίησαν τη θεραπεία μόνο με οιστρογόνα ενώ είχε σχέση και με την διάρκεια χρήσης αυτής της θεραπείας σε κάθε περίπτωση.
Άρθρο για το ίδιο θέμα δημοσιεύτηκε από τον Ross και τους συνεργάτες του στην επιστημονική επιθεώρηση του Εθνικού Ιδρύματος Καρκίνου (JNCI) τον Φεβρουάριο του 2000 και μελέτησε το ίδιο θέμα σε 1.897 μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που εμφάνισαν τον καρκίνο του μαστού. Και αυτή η μελέτη διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που κάνανε αυτήν την θεραπεία όταν εμφάνισαν τον καρκίνο ή που την είχαν κάνει μέχρι και πριν από 2 χρόνια είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του μαστού από αυτές που δεν την είχαν κάνει. Επίσης φάνηκε ότι ο συνδυασμός οιστρογόνων/προγεστερόνης είναι ακόμα πιο επικίνδυνος. Η έρευνα αυτή προχώρησε ακόμα περισσότερο προσπαθώντας να δει ποια ακριβώς χορήγηση των παραπάνω ορμονών παίζει ρόλο στην εμφάνιση του καρκίνου του μαστού. Βρέθηκε ότι αν η πιθανότητα μια γυναίκα που δεν παίρνει οιστρογόνα να εμφανίσει καρκίνο του μαστού είναι 1.0 τότε η πιθανότητα για μια γυναίκα που παίρνει οιστρογόνα είναι 1.06 ενώ για μια γυναίκα με συνδυασμένη θεραπεία οιστρογόνων/προγεστερόνης 1.24. Για μια γυναίκα που ακολουθεί συνέχεια την θεραπεία η πιθανότητα είναι 1.09 ενώ για μια γυναίκα που σταματάει και ξαναρχίζει (ανάλογα με τα συμπτώματά της) είναι 1.38.
Το ενδιαφέρον πάνω στο θέμα αυξήθηκε ακόμα περισσότερο με μια τελευταία έρευνα του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον η οποία αναφέρει ότι η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης είναι επικίνδυνη για τον καρκίνο του μαστού μόνο σε εκείνο το τμήμα του γυναικείου πληθυσμού που είναι φορείς κάποιων γονιδίων ενώ για όλες τις υπόλοιπες είναι, προστατεύοντάς τες από την οστεοπόρωση και στις καρδιαγγειακές παθήσεις.
Οι έρευνες λοιπόν δείχνουν ότι υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμα μέχρι τα οριστικά συμπεράσματα για την ευεργετικότητα της θεραπείας υποκατάστασης ορμονών.
