Επιστήμονες ισχυρίζονται ότι διαθέτουν αρκετά στοιχεία, για να τεκμηριώσουν την άποψη πως ένας κοινός τύπος ημικρανίας, οφείλεται σε γενετικές διαφορές. Ποσοστό ένας στους δέκα από τα άτομα που πάσχουν από ημικρανίες, εμφανίζουν μια ιδιαίτερη μορφή της ασθένειας γνωστή ως "αύρα" και βέβαια τους συχνούς πονοκεφάλους
Επιστήμονες ισχυρίζονται ότι διαθέτουν αρκετά στοιχεία, για να τεκμηριώσουν την άποψη πως ένας κοινός τύπος ημικρανίας, οφείλεται σε γενετικές διαφορές. Ποσοστό ένας στους δέκα από τα άτομα που πάσχουν από ημικρανίες, εμφανίζουν μια ιδιαίτερη μορφή της ασθένειας γνωστή ως "αύρα" και βέβαια τους συχνούς πονοκεφάλους. Η λεγόμενη "αύρα" , που φυσιολογικά εμφανίζεται περίπου μια ώρα πριν από τον πονοκέφαλο, χαρακτηρίζεται από διάφορες διαταραχές των αισθήσεων, όπως ζαλάδα και αλλαγές στην όραση. Επιστημονική ομάδα Γενετιστών από το Πανεπιστήμιο της California στο Los Angeles, εξέτασαν δείγματα αίματος από 50 Φινλανδικές οικογένειες, καθεμιά από τις οποίες είχε τρία ή περισσότερα μέλη που έπασχαν από ημικρανίες. Η έρευνά τους επικεντρώθηκε στο να προσδιορίσουν αν οι οικογένειες αυτές εμφάνιζαν κοινούς γενετικούς δείκτες.
Στο 30% από το σύνολο των 430 ατόμων που μελετήθηκαν, βρέθηκαν τρεις κοινοί γενετικοί δείκτες, οι οποίοι εντοπίζονται σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του τέταρτου χρωμοσώματος. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση American Journal of Clinical Genetics. Ο επικεφαλής της έρευνας Dr. Aarno Palotie, με δηλώσεις του εκφράζει την ικανοποίηση του διότι με την έρευνα αυτή αποδεικνύεται για πρώτη φορά ότι υφίσταται ένα συγκεκριμένο γενετικό αίτιο που συνδέεται άμεσα με την ημικρανία. Επιπλέον τα παραπάνω ευρήματα, επιταχύνουν την σχετική έρευνα και ώστε να γίνει δυνατή η απομόνωση του γονιδίου, που σχετίζεται με τη προδιάθεση για ημικρανία συνοδευόμενη από αύρα. Προς το παρόν σχεδιάζονται περαιτέρω έρευνες προκειμένου να προσδιοριστούν επακριβώς τα συγκεκριμένα γονίδια που συνδέονται με την ασθένεια.
Άλλοι ερευνητές δηλώνουν, ότι είναι ήδη γνωστό ότι υπάρχουν γενετικοί παράγοντες που συνδέονται με την ημικρανία, και ότι αν ο ένας ή και οι δύο γονείς πάσχουν, οι πιθανότητες να την παρουσιάσουν και τα παιδιά τους είναι αυξημένες. Καταλήγουν όμως, πως εάν η προκειμένη εργασία οδηγήσει σε συγκεκριμένη στρατηγική αντιμετώπισης και θεραπείας, αυτό θα αποτελούσε σημαντικό επίτευγμα. Τα προαναφερθέντα δεν αποτελούν την πρώτη γενετική ανακάλυψη για την ημικρανία. Το 1997, ομάδα Ολλανδών ερευνητών αναγνώρισαν ένα γονίδιο που συνδέεται με μια σπάνια μορφή ημικρανίας που λέγεται συνήθης ημιπληγική ημικρανία.
